کاربرد پذیری در نرم افزار
کاربردپذیری را می توان ـ چنانکه گفته اند ـ اصلی ترین مشخصه کیفی محصولات و سیستم های مبتنی بر نرم افزار دانست. چرا که عمده تأکید آن بر ساده سازی کاربری میانجی هایی است که پل ارتباطی انسان و سیستم هستند. اجرای کامل و بدون نقص فعالیتهای طراحی متمرکز بر کاربر و انجام ارزیابی ها و تست های کاربردپذیری، تأثیر راهبردی شدیدی بر پروژه های توسعه محصول دارد. کاربری آسان یک سیستم یا محصول، ضامن بهره وری عملکرد و رضایتمندی کاربران و موفقیت آن است. اگرچه بسیاری از محصولات و سیستم هایی که امروزه به خدمت گرفته می شوند، همچنان به لحاظ کاربردپذیری دچار ضعف های عمده و جدی هستند، اما افق حرکتی برخی صنایع پیشرو، نوید اقبالی گسترده به کاربردپذیری و طراحی کاربرمدار را می دهد. با توجه به اینکه کاربران یک سیستم مهمترین مشتریان آن هستند، استفاده از اصول کاربردپذیری و طراحی کاربرمدار، در پروژه های توسعه ، نه تنها بسیار مفید است، بلکه در آینده ای نه چندان دور امری اجتناب ناپذیر و ضروری خواهد بود. امروزه دیگر ، سازمان های پیشرو در طراحی و توسعه محصولات کاربردپذیر، از ممیزی ظرفیت و قابلیتشان در نهادینه کردن کاربردپذیری و طراحی کاربرمدار دم می زنند. با این توصیف می توان از کاربردپذیری و موضوع های وابسته به آن به عنوان یک مبحث کاربردی رو به رشد یاد کرد که به تدریج در حال بازیافتن نقش کلیدی خویش در طیف گسترده ای از محصولات و سیستم هاست. راه اندازی وب سایتی تحت این عنوان، و انتشار چندین استاندارد بین المللی در حواشی این موضوع، طی سال های اخیر، در کنار برگزاری کنفرانس های سالانه و انتشار کتاب ها و مقالات، جملگی مؤید این امر است.